1/12/11

Pompas


Indefectiblemente, as pompas estouran e desaparecen para sempre. Coa mesma futilidade coa que foron creadas, estúpidas e efímeras, esváense no ar sen deixar pegada nin rastro: ou tal vez só unhas poucas pingas molestas de xabrón.
A pedra, redonda, a cordel, solar e pacientemente labrada polo mestre canteiro e o tempo, permanece.

Indefectiblemente, las pompas explotan y desaparecen para siempre. Con la misma futilidad con la que fueron creadas, estúpidas y efímeras, se desvanecen en el aire sin dejar huella ni rastro: o, tal vez, sólo unas pocas gotas molestas de jabón.
La piedra, redonda, a cordel, solar e pacientemente labrada por el maestro cantero y el tiempo, permanece.

Vigo, antigo Cárcere, despois Pazo de Xustiza, agora Museo de Arte Contemporánea

1 comentario:

Juanjo dijo...

Lo efímero del momento....la oportunidad que se nos escapa por no reaccionar a tiempo....fotografía de contrastes, contraste físico y emocional, pero.....cómo asir y mantener tan frágil elemento?....a veces, no podemos, y tenemos que dejarlo marchar.........habrá otros.

Un abrazo Rafa, excelente fotografía para ver y meditar.